Een EK finaleplaats in het Sparkassen Stadium van Mönchengladbach, daar waren de Red Panthers voor gekomen. Dit was de dag! Op het veld, de onbetwiste nummer 1 tegen de nieuwe nummer 4 van de wereld. De sterk verjongde Belgische ploeg zou vandaag een eerste keer proberen om de hegemonie van Nederland op grote toernooien uit te dagen. Een enorm moeilijke taak waarvoor het waarschijnlijk nog een beetje te vroeg is, maar met de geboekte vooruitgang van de laatste jaren, wel het proberen waard!

Er was nog geen twee minuten gespeeld of de Panthers stonden al op achtervolgen. Bij een scrimmage langs rechts kon Marijn Veen de 1-0 binnen duwen. Drie minuten later stond het zelfs 2-0 door Freeke Moes, na slap verdedigen van de Belgen. De opdracht werd schier onmogelijk nu. De Panthers probeerden vooruit te spelen, maar raakten maar hadden moeite om in de Nederlandse cirkel te geraken. Geleidelijk aan kwamen de Belgen lekkerder in de wedstrijd. In de 23^e minuut kregen de Belgen loon naar werken, Abi Raye scoorde de aansluitingstreffer vanuit een onmogelijke hoek (2-1). De hoop herleefde, maar vier minuten voor rust kwam echter een nieuw oplawaai voor België toen een aanval van Roosje Burg in eigen doel werd gewerkt door Rasir (3-1).

Het derde kwart bracht niks nieuws. Dominante Nederlanders drongen de Belgen terug op eigen speelhelft.  De wil was er wel bij de Panthers, maar in snelheid, intensiteit en fysieke ‘présence’ ware de Nederlandse dames steeds een maatje groter. Na 45 minuten stond het nog steeds 3-1.

In de zesde minuut van het laatste kwart zette Gerniers zich goed door op rechts. Haar voorzet werd maar net gemist door Mariën die helemaal alleen voor doel opdook. Maar de nodige energie was er niet meer.

Nederland speelde de wedstrijd proper uit en werd voor de vierde keer op rij Europees kampioen. De Red Panthers pakken een tweede keer zilver op een EK en weten ook dat ze nog een weg te gaan hebben om Nederland te komen bedreigen. Want die doelstelling blijft meer dan ooit actueel!